jueves, 11 de septiembre de 2014

Y la luz se hizo en Pittaki


Δημιουργώντας τη ΣΥΝ - ΟΙΚΙΑ Πιττάκη / Making SYN - OIKIA Pittaki from Imagine the City on Vimeo.

Pittaki es una calle del barrio de Psyrri, en donde el proceso de tugurización es de libro: localización central, pérdida de población, aumento fuerte de indicadores de vulnerabilidad, falta de inversión pública en dotaciones y espacio público … lo de siempre, vamos.
A pesar de estar en el centro, en un distrito ciertamente comercial y turístico, al caer la noche la calle se queda sin actividad y muy poco iluminada, un aspecto desolador e inseguro.

El estudio creativo de artistas de luz Beforelight y el colectivo Imagine the city decidieron cambiar la situación.
Lo que podría haber sido más de lo mismo - o sea, una inversión enorme, un proyecto impuesto desde fuera y desde arriba, ajeno, un resultado ineficiente – se generó desde los planteamientos del urbanismo táctico: quién? nosotros; cuándo? ahora; cómo? DIY hazlo tú mismo, hazlo con otros.


Así, se decidió devolverle la luz y la identidad a esta calle a través de una intervención colectiva del equipo técnico-artístico y los vecinos, quienes donaron sus lámparas viejas en desuso y además participaron en el diseño y ejecución del proyecto.
Un local vacío de la calle se utilizó temporalmente como centro estratégico: local de planificación y reunión, punto de información, taller de montaje.
Las lámparas se repararon, tunearon e incluso generaron, instalándose a una altura tal que consiguieron mejorar visualmente las proporciones de la calle y darle un aspecto más acogedor; las fachadas de los edificios se pintaron y se muralizaron, aportando colorido y carácter, evitando la sensación de abandono.
El resultado: una nueva identidad para la calle y, por extensión, para el barrio; un punto de interés para el turismo; un incremento del volumen de negocio de los comercios locales (se trata de una zona con muchos rastros y tiendas de muebles y objetos de segunda mano), un refuerzo de las estructuras sociales y la organización vecinal. Y además, es precioso.


La instalación era efímera, apenas 6 meses. Probablemente ya no existe. Una pena.
Pero sí podemos aprender de ella: una acción pequeña, acotada, de bajo presupuesto, genera un gran cambio a largo plazo.
Cosas que se ven por el mundo adelante.













Pittaki é unha rúa do barrio de Psyrri, onde o proceso de tugurización é de libro: localización central, perda de poboación, aumento forte de indicadores de vulnerabilidade, falta de investimento público en dotacións e espazo público... o de sempre.
A pesar de estar no centro, nun distrito certamente comercial e turístico, ao caer a noite a rúa queda sen actividade e moi pouco iluminada, un aspecto desolador e inseguro.
O estudo creativo de artistas de luz Beforelight e o colectivo Imagine the city decidiron cambiar a situación.
O que podería ter sido máis do mesmo - ou sexa, un investimento enorme, un proxecto imposto dende fóra e dende arriba, alleo, un resultado ineficiente - xerouse dende as formulacións do urbanismo táctico: quen? nós; cando? agora; como? DIY fágalo ti mesmo, faino con outros.
Así, decidiuse devolverlle a luz e a identidade a esta rúa a través dunha intervención colectiva do equipo técnico-artístico e os veciños, os que doaron as súas lámpadas vellas en desuso e ademais participaron no deseño e execución do proxecto.
Un local baleiro da rúa utilizouse temporalmente como centro estratéxico: local de planificación e reunión, punto de información, taller de montaxe.
As lámpadas reparáronse, tuneáronse e mesmo xeráronse, instalándose a unha altura tal que conseguiron mellorar visualmente as proporcións da rúa e darlle un aspecto máis acolledor; as fachadas dos edificios pintáronse e muralizaronse, achegando colorido e carácter, evitando a sensación de abandono.
O resultado: unha nova identidade para a rúa e, por extensión, para o barrio; un punto de interese para o turismo; un incremento do volume de negocio dos comercios locais (trátase dunha zona con moitos rastros e tendas de mobles e obxectos de segunda man), un reforzo das estruturas sociais e a organización veciñal. E ademais, é precioso.
A instalación era efémera, apenas 6 meses. Probablemente xa non existe. Unha pena.
Pero si podemos aprender dela: unha acción pequena, acoutada, de baixo presuposto, xera un gran cambio a longo prazo.
Cousas que se ven polo mundo adiante.

No hay comentarios:

Publicar un comentario